یه کم هم روزمره .

امروز دختر رئیس جمهور رو توی دانشکده دیدم. دوستام معرفیش کردن: این فاطمه احمدی نژاده. باید بگم خیلی متواضع بود و نمی دونم همین تواضع یا آرامش چهره ش یا سادگیش یا...خلاصه یه چیزی داشت که اثر خیلی خوبی روم گذاشت.

از روز اولی که کلاسهامون تشکیل شد یه استادی نظرم رو جلب کرده. خلق و خو و برخوردش انقدر مناسب و متعادل به نظر می رسه که همین باعث شده قویاً فکر کنم همچین آدمی سوادش هم خوبه. برای رفتن پیشش و پرسیدن موضوع پروژه هاش تا امروز دست دست کردم و امروز که رفتم فهمیدم قبل از من و دوست همراهم پنج شش نفر دیگه هم بهش مراجعه کرده ن. و هر استادی دوتا دانشجوی فوق بیشتر نمی گیره.
خوشحال خواهم شد اگه بتونم پروژه رو با این انسان نیک بردارم. گرچه رقیب زیاده اما باکی نیست، خدا با ماست! مخصوصا که شنیده م دانشجوهاشو خودش انتخاب می کنه. خدا رو چه دیدی، شاید همونطوری که من از ایشون خوشم اومده ایشون هم از من خوشش بیاد و فکر کنه من دانشجوی خوبیم!!