یه جمله ای بود، نمی دونم شنیده بودم یا خونده بودم، مضمونش این بود که اندوه حاصل دل بستگی به دنیاست.
خب بد هم نمیگفت. هم خودم ازش استفاده می کردم هم برای دیگران تجویز می کردم!
اما به نظرم می رسید یه چیزی کم داره این جمله.غصه هایی هست که هیچ جوری نمیشه به دنیا و خاک و ماده نسبتشون داد...
یکی دو روز پیش این رو خوندم،فکر کردم شاید جمله قبلی روکامل تر کنه :
کسی که در عمل کوتاهی کند، دچار اندوه خواهد شد.