همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست
همه جا خانه ی عشق است چه مسجد چه کنشت

نمی دونم تجربه کردین یا نه، گاهی مطلبی رو میخونین و به نظرتون خیلی بدیهی میاد اما ممکنه در مرورهای بعد از تصور قبلی خودتون متعجب بشین و اصلا اون مطلب رو نفهمین.
یه همچین چیزی در مورد بعضی تجربه های شهودی آدم(یا لااقل بنده!) هم صادقه. گاهی یه چیزهایی رو حس می کنه که همونموقع ضمنی فکر می کنه چطور چیزی به این وضوح و روشنی رو تا حالا متوجهش نبوده. فردا روزی هم هست که جز یه سایه روشن ذهنی، خبری از اون احساس واضح و روشن نیست.

راستی این هم ظاهرا آخرین جملات آقای خاتمی در دوره ریاست جمهوریه. یادم نیست کجا خوندم:

هرکه ما را یاد کرد ایزد مر او را یار باد
هر که ما را خوار کرد از عمر برخوردار باد
هر که اندر راه ما خاری فکند از دشمنی
هر گلی کز باغ وصلش بشکفد بی خار باد

من که لذت بردم.