چند وقتی میشه که ذهنم مشغول موضوعیه تو مایه های دین‌داری و عقلانیت. وقتی هم که آدم رو یه موضوعی حساس میشه جاهای با ربط و بی ربط، دنبال شواهد رد یا تایید حدسهاش می گرده. چند روز پیش تو وب به یه مقاله ای برخوردم عنوانش بود "بیانیه ی یک بی خدا"(An Atheist Manifesto)عنوانش برام جالب بود گفتم بخونمش ببینم چه خبره. تو چکیده ی مقاله (Abstract) همچین چیزایی نوشته بود:
در برهه ای که بنیاد گرایی دینی اثر بی همانندی بر بالاترین سطوح حکومتی ایالات متحده دارد و کشتارهای مذهبی بر جهان حکمفرما هستند، سام هریس(Sam Harris) استدلال می کند که اغماض نسبت به "بی خردی مبتنی بر ایمان" خود مخاطره ای بزرگ برای دین است.
ولی خود مقاله ... سعی کرده بود رفتار آدمهای دیندار(Religious) رو با عقل و اخلاق محک بزنه و از تناقض بین این دو نتیجه بگیره که دینداری آدمها رو فانتزی و گاهی هم دور از اخلاق بار میاره و این Atheist ها هستند که در هر مساله ای می تونن واقع بین و اخلاق گرا باشند. نفهمیدم چرا از رفتار متدینین دین رو تعریف کرده، و بنابراین نتیجه ای هم که بهش رسیده بود به نظرم دلچسب نیومد. (اونهم از کسی که فلسفه خونده.) اما انکار نمی کنم که باعث شد نیاز شدیدی به مطالعه تو این زمینه احساس کنم.
یکی از دوستام که در نوع خودش آدم اهل فهم و دقتیه، و طفلک تو این مدت مورد کنکاش شدید من در همین رابطه قرار گرفته بود دیشب پیغام داد که کانال چهار برنامه ای داره با عنوان دینداری و دانایی و اگه ندیدی فردا تکرارش رو ببین و...
امروز که این برنامه رو دیدم متاسف شدم که دیشب اینجا ننوشتم تا شماها هم ببینیدش. به نسبت یه برنامه چهل و پنج دقیقه ای، کمک زیادی به من کرد و یه کم سوالاتم رو جا به جا و مرتب کرد.
سعی می کنم چیزهایی رو که برام جالب بود در پست های بعدی بنویسم، غم میان ترم بهینه اگر بگذارد!