ادیت نشده س. با توقع بالا نخونید!

فوتبال بهانه است!
شما قضاوت کنید، تو مسابقات جام جهانی که مدتیه مرکز توجه بنی آدم شده، حرف اول رو چی میزنه؟
ورزش؟ اخلاق؟ یا سرمایه؟ آیا هدف ورزش سلامتی نیست؟ پس چرا یکی از اسپانسرهای این مسابقات مک دونالد و دیگری کوکاکولاست که هر دو متهم به تولید مواد غذایی ناسالم هستند؟ اگه اخلاق حرف اول رو می زنه پس اینهمه حاشیه و زد و خورد لفظی و فیزیکی و خاله زنک بازی و حرفه ای گری و جنگ روانی و... چیه؟ چرا کسی نمی پرسه آدیداس که با استثمار زنها و بچه های شرقی در کارگاههای نمور و تاریکش به اینجا رسیده به چه حقی در بزرگترین رویداد ورزشی دنیا حضور داره؟
وقتی همه جور استفاده ی جانبی از این مسابقات میشه، حقش نیست کشورهای آفریقایی که حضور دارند توجه مردم دنیا رو به استثمار مردم و منابع و ثروتهاشون جلب کنن؟


امیدوارم منظورم رو رسونده باشم. فوتبال بد نیست. بزرگ و کوچک شدن های معنی دار بده.
آیا ما باید هر چیزی رو که بزرگ شد بپذیریم؟ آیا این ما نیستیم که هزینه ی این گنده شدن ها و اون کوچیک شدن ها رو با ساده انگاری خودمون پرداخت می کنیم؟ چرا منتظریم یه چیزی گنده بشه تا بی چون و چرا بهش تن بدیم؟ آیا ما دنبال پر کردن یه جای خالی گنده نیستیم؟
مطمئنا اعتراضهایی میشه به این وضعیت، از طرف کسایی که یا کلا علاقمند به این برنامه ها نیستند، یا علاقمندانی که علاقه شون کورشون نکرده، اما لابد این اعتراضات در سیل خروشان تبلیغات و تمهیدات و شایدم تهدیدات آخرین چیزهایین که دیده میشن.