هرگونه معرفت، یا دانستن، نوعی فرایند اندازه گیری بر حسب معیاری معین است.بدون معیار، یعنی بدون هرگونه حد و مرز، معرفتی در کار نیست.
هر گونه معرفتی از جدا ساختن، تعیین کردن و محدود ساختن نشئت می گیرد. هیچ معرفت مطلقی از یک کل وجود ندارد.
هرنوع معرفت یا دانستن نوعی منعکس ساختن در اشکال کاملا مشخص است. طبیعت نه با شکل آشناست و نه با اندازه. فقط در چشم فرد شناسنده است که اشیا کوچک یا بزرگ می نمایند.
عدم تناهی طبیعت: طبیعت در هیچ جا حد و مرزی ندارد. هیچ چیزی متناهی نیست مگر در چشم ما.
این گزاره باید اثبات شود:ما فقط به یاری توهمات زندگی می کنیم. آگاهی ما همچون لایه نازکی در سطح جریان دارد.بسیاری از چیزها از دید ما پنهان است.
به سبب خصلت سطحی تفکرمان، ما به واقع در بطن توهمی بی وقفه زندگی می کنیم.

فلسفه، معرفت و حقیقت- نیچه